Busław Jan (1799–1875), ksiądz, radca szkolny i kanonik poznański, ur. się w Głowinie na Kaszubach 16 XII. Nauki gimnazjalne odbył w szkole oo. reformatów wejherowskich i w Braniewie, studia filozoficzne i teologiczne, zakończone doktoratem teologicznym i święceniami kapłańskimi, 1826 we Wrocławiu. Do r. 1828 był wikariuszem przy kościele w Św. Wojciechu pod Gdańskiem, w r. 1829 proboszczem w Barendt, do 1832 także w Montowach i Biesterfeld na Żuławach malborskich. Od r. 1833–44 był radcą regencyjnym i konsystorskim w Poznaniu i na tym stanowisku zajmował się sprawami kościelnymi i szkolnymi. Jako kanonik metropolitalny poznański (1834–72) był 1841–70 prowizorem seminarium duchownego i od 1836–44 sprawował także duszpasterstwo jako proboszcz. Od 1873 zwolniony z obowiązków urzędowych, przebywał w Niesłabinie pod Śremem, gdzie zmarł 4 II 1875. Jako poseł polski 1848–49 przemawiał w sejmie pruskim za reorganizacją narodową W. Ks. Poznańskiego. W r. 1849 był członkiem komisji arcybiskupiej, rozpatrującej projekt rządu przekształcenia poznańskiego seminarium duchownego na fakultet teologiczny. Aktem ostatniej woli zapisał 50.000 tal. na fundusz stypendyjny dla uczącej się młodzieży.

Mańkowski A. ks., Ks. Jan Busław. Zapiski Tow. Nauk w Toruniu, VII 33–7.

Ks. Alfons Mańkowski